به گزارش مفدا اصفهان، در این کارگاه دکتر ترکان ضمن مرور جلسه قبل  و تعریف مجدد "شفقت" گفت: این تعریف دو بعد دارد: مشارکت( engagement)، یعنی گشودگی نسبت به رنج و کار با آن که نیاز به مراقبت از بهزیستی، حساسیت، همدردی، تحمل پریشانی، همدلی، قضاوتی نبودن دارد و دیگری التیام(alleviation)، تلاش برای ایجاد خرد و مهارت لازم برای التیام و جلوگیری از رنج و علل آن مانند: توجه شفقت آمیز، تصور شفقت آمیز، استدلال شفقت آمیز، رفتار شفقت آمیز، تجربه حسی شفقت آمیز، احساس شفقت آمیز.
ترکان در ادامه به مشاهداتی که منجر به درمان متمرکز بر شفقت شد ، اشاره کرد.

وی تشریح کرد:که افراد با سطوح بالای شرم و خود انتقادگری مشکلات زیادی در مهربانی با خودشان، احساس گرمی با خود و شفقت نسبت به خود دارند.
پیشینه های پژوهشی حاکی از آنند که مشکلات شرم و خود انتقادگری، ریشه در سوء استفاده، قربانی شدن، بروز بالای هیجان در خانواده، غفلت و یا فقدان عاطفه دارد. افرادی که تجارب این چنینی دارند بسیار نسبت به تهدیدهای طرد یا انتقاد از سوی دیگران حساس می شوند و سریعاً به خود حمله می کنند. چرا که آنها دنیای درون و بیرون را خشونت آمیز تجربه می کنند.
افرادی وجود دارند که در تکالیف شناختی و رفتاری یک درمان مشارکت می کنند و در تولید جایگزین هایی برای افکار و باورهای منفی شان ماهر می شوند، اما بازهم درمان نمی شوند.

دکتر ترکان در پایان به توضیحات مربوط به مشارکت( engagement) یعنی :(مراقبت از بهزیستی، حساسیت، همدردی، تحمل پریشانی، همدلی، قضاوتی نبودن) پرداخت.
اولین مولفه انگیزه برای مراقبت از بهزیستی و کمک به بهبود هیجانی و روانی افراد به وسیله تشویق کردن آن ها به مشفق بودن با خودشان و دیگران است.
  در CFT به حساسیت اشاره دارد که دومین مولفه است و به این که چگونه ما به رنج توجه می کنیم اشاره دارد . هم رنج خودمان و هم رنج دیگران و چگونه آن را در توجه مان نگه می داریم؟ بدون روی برگرداندن از آن یا حذف آن.
 این حساسیت شامل آگاهی لحظه به لحظه ای است که عمداً بر حضور رنج زمانی که با آن در دیگران یا خودمان مواجه می شویم، متمرکز است.
از مولفه های دیگر، همدردی است که در واقع ارتباط هیجانی واکنشی به رنج است  که همان ذهن مهربان نام دارد.
مولفه بعدی تحمل پریشانی است، با انگیزه بودن برای اشتیاق به رنج، حساس بودن به حضور رنج و هم آهنگ بودن با رنج با همدردی، نیازمند توانایی تحمل هیجانات، افکار و حس های بدنی دشواری است که پیش می آید.
این مشاور ادامه داد: مولفه بعدی همدلی است، درک رنج دیگری و یا فرضیه داشتن در مورد آنچه در ذهن دیگری می گذرد.  همدلی نیازمند آگاهی و گشودگی نسبت به فرآیندهای ذهنی خودمان است.
ودر نهایت مولفه بعدی در حوزه « مشارکت » ، قضاوتی نبودن است. توانایی برای اجازه دادن به خود برای تجربه هیجانات و رویدادهای ذهنی معین بدون افتادن تحت کنترل سرزنش، قضاوت یا شرم  مشارکت با پیچیدگی های هیجانات دیگران و خودمان و زندگی کردن بدون سرزنش آن ها.